تاریخ تصویب: ۱۳۷۶/۱۱/۲۱
موضوع: بند ۲ ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب
مقررات ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب سال ۱۳۷۳ تضمینی است در جهت تأمین صحت آراء محاکم و عاری بودن احکام از اشتباه و مستفاد از بند دو ماده ۱۸ قانون مزبور به قرینه جمله شرطیه مندرج در قسمت اخیر این است که اشتباه در رأی صادره آن چنان واضح و بین باشد که چنانچه به قاضی صادر کننده رأی تذکر داده شود موجب تنبه وی گردد، لیکن حتمیت لزوم تذکر به قاضی صادر کننده رأی و حصول تنبه او نمی شود، همین قدر که قاضی دیگری که شأنا و قانونا در مقامی است که می تواند بر اجرای صحیح قوانین نظارت نماید پی به اشتباه رأی صادره ببرد و مطلب را کتبا و مستدلا عنوان کند ، مرجع تجدید نظر را اساس به اعمال مقررات تبصره ذیل ماده ۱۸ مکلف می نماید و با این کیفیت رأی شماره ۱۲۰-۹/۲/۷۶ شعبه بیستم دادگاه تجدید نظر استان تهران که با این نظر مطابقت دارد به اکثریت آراء صحیح و منطبق با موازین قانونی تشخیص می شود.
این رأی برطبق ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب اول مرداد ماه ۱۳۳۷ از طرف دادگاه ها باید در موارد مشابه پیروی شود.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور