تاریخ تصویب: ۱۳۷۵/۰۶/۲۷
موضوع: مجازات صدور چک های بلامحل و وعده دار
نظر به اینکه صدو چک های بلامحل و وعده دار و تضمینی و غیره، موضوع مواد ، ۷ ، ۱۰ و ۱۳ قون صدور چک مصوب سال ۱۳۵۵ و اصلاحی آن در سال ۱۳۷۲ ، در صورتی که از جانب یک نفر انجام شده باشد از نوع جرائم مختلف نبوده، بلکه جرائم مشابهی هستند که ر کلیه آنها با گذشت شکی خصوی ویا پرداخت وجه چک، تعقیب مشتکی عنه موقوف می شود، لذا تعیین مجازات برای متهم با عنایت به این که مواد ۳۱ و ۳۲ قانون مجازات عمومی سابق منسوخه می باشد، بایستی بر طبق قسمت ۲ ماده ۴۷ قانون مجازات اسلامی به عمل آید و در نتیجه تعیین مجازات های جداگانه برای هریک از جرائم فوق بدون اینکه نص صریحی در این خصوص وجود داشته باشد فاقد وجاهت قاننی است، بنا به مراتب فوق أراء صادره از شعب ۳ و ۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران صحیح و منطبق با موازین قانونی تشخیص داده می شود.
این رأی برطبق ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب اول مرداد ماه ۱۳۳۷ از طرف دادگاه ها باید در موارد مشابه پیروی شود.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور