تاریخ تصویب: ۱۳۶۹/۰۸/۰۱
موضوع: قابل تجدید نظر بودن قرار منبع پیگرد صادره از دادگاه های کیفری دو در دادگاه کیفری یک
ماده ۲ قانون تعین موارد تجدید نظر احکام دادگاه ها و نحوه رسیدگی به آنها مصوب مهر ماه ۱۳۶۷، دادگاه کیفری یک را مرجع برسی، نقض یا تأیید احکام دادگاه های کیفری ۲ قرار داده و بر این اساس رأی دادگاه کیفری ۲ بر تأیید قرار منع پیگرد از لحاظ جرم نداستن عمل انتصابی در موارد مصرح در ماده ۱۶ این قانون قابل رسیدگی تجدید نظر در دادگاه کیفری یک می باشد، بنابراین رأی شعبه چهارم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد صحیح و مطابق با موازین قانونی است.
این رأی بر طبق ماده وحدت رویه قضائی مصوب سال ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور