تاریخ تصویب: ۱۳۶۹/۰۸/۱۰
موضوع: عدم جواز نقص حکم قطعی قبل از رسیدگی به درخواست اعاده دادرسی
مستفاد از مادتین ۴۶۸ و ۴۶۹ قانون دادرسی کیفری این است که دیوان عالی کشور پس از اطمینان از جهت اوضاع و احوالی که باعث استدعای محاکمه شده با قبول در خواست اعاده محاکمه، رسیدگی مجدد را به دادگاه همعرض که صلاحیت رسیدگی داشته باشد ارجاع می دهد و تصریح قانون به عدم اجرای حکم تا زمانی که اعده محاکمه به انتها نرسیده و حکم مجدد صادر نشده، ملازمه به ابقاء حکم دارد، بنابراین نقض حکم قبل از رسیدگی به استدعای اعاده محاکمه فاقد مجوز قانونی است و آراء شعب ۲، ۴، ۱۲ و ۳۱ دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می شود.
این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضایی مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور