تاریخ تصویب: ۱۳۶۴/۰۹/۰۵
موضوع: صلاحیت دادسراها و رسیدگی به اتهام اهانت و فحاشی
نظر به اینکه برابر ماده ۱۹۲ قانون اصلاح موادی از قانون آئین دادرسی کیفری و ماده ۷ قانون راجع به مجازات اسلامی مصوب ۱۳۶۱ جرائم و نیز مجازات ها حسب نوع آنها به حدود و قصاص و دیات و تعزیرات تقسیم شده اند نه خلاف و جنحه و جنایت مندرج در قانون مجازات عمومی سابق و مجازات توهین به افراد در ماده ۸۶ قانون تعزیرات شلاق تعیین گردیده و ماده ۲۱۷ قانون صدرالاشعار که در مقام تعیین حدود صلاحیت دادگاه کیفری ۲ در مقابل دادگاه کیفری ۱ فحاشی و در صلاحیت دادگاه کیفری ۲ دانسته است به معنای نفی صلاحیت بازپرس یا جانشین او در رسیدگی به شکایت مزبور در حدود وظایف قانونی آن ها نمی باشد بنابراین رسیدگی به اهانت و فحاشی در دادسرا چنانچه شاکی رأساً به دادسرا شکایت نماید و اظهارنظر مقتضی بر موقوفی یا منع تعقیب یا مجرمیت تکلیف قانون قضات دادسراست و رأی شعبه ۲۲ دادگاه کیفری ۲ تبریز که نتیجتاً بر همین مبنا صادر شده منطبق با موازین قانونی تشخیص میشود.
این رأی به تجویز ماده ۳ قانون اضافه شده به قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ برای دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور