تاریخ تصویب: ۱۳۵۴/۰۷/۱۶
موضوع: عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن
نظر به اینکه افتادن یک دندان عرفاً نقص عضو تلقی نمی گردد لذا با وجود گذشت شاکی خصوصی در مورد شمول بند ۱ تبصره ۲ ماده ۱ قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آیین دادرسی کیفری عمومی مصوب دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و دو شمسی بوده و قابل گذشت می باشد.
این رأی به استناد ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۷ برای دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور