شماره نظریه : ۱۳۶۰/۹۵/۷
شماره پرونده : ۹۱۹-۹۸-۹۵
تاریخ نظریه : ۱۳۹۵/۰۶/۰۸
با عنایت به متن تبصره ۴ ماده ۶ قانون کیفیت اخذ پروانه وکالت مصوب ۱۷/۱/۷۶ ضمن اشاره به مفاد حکم رسمی کارگزینی قضات در قسمت درج محل خدمت وابسته قضایی خواهشمند است دستور فرمائید با بررسی موضوع و نگرش به رویه های جاری کانون¬های وکلاء دادگستری در صدور و اعطای پروانه وکالت در پاسخ اعلام فرمائید: ۱-ضابطه¬ی تعیین آخرین محل خدمت قضایی درمورد قضات بازنشسته دادگاه تجدیدنظر با لحاظ تفاوت ماهوی «محل خدمت» به «حوزه صلاحیت شغلی» و خروج دادگاه تجدیدنظر از حوزه قضایی شهرستان مرکز استان چه می¬باشد و در نتیجه دامنه جغرافیایی محدودیت سه ساله چیست؟ ۲-با توجه به پاسخ بند اول آیا قضات بازنشسته دادگاه تجدیدنظر که موفق به دریافت پروانه و اجازه وکالت در شهرستانی غیر از مرکز استان شده باشند تبعاً حق وکالت در دادگاه تجدیدنظر همان استان را خواهند داشت؟ ۳-بر فرض مثبت بودن پاسخ بند۲ در مورد پرونده شهرستان¬های غیر از مرکز استان آیا حق وکالت در دادگاه تجدیدنظر مقید به مداخله وکیل یا در مرحله بدوی است یا قبول وکالت ابتدایی در دادگاه تجدیدنظر هم امکان¬پذیر خواهد بود.
منظور از “آخرین محل خدمت” مذکور در تبصره ۴ ماده ۶ قانون کیفیت اخذ پروانه وکالت دادگستری مصوب ۱۳۷۶، آخرین حوزه قضائی است که قاضی در آن اشتغال قضائی داشته است. در قسمت اخیر تبصره ۲ ماده ۱۰ آیین نامه اجرائی ماده ۱۸۷ قانون برنامه سوم توسعه… مصوب ۱۳/۶/۸۱، به ممنوعیت مذکور درآخرین حوزه قضائی محل خدمت قضائی تصریح گردیده و حوزه قضائی طبق ماده ۶ آیین نامه اصلاحی قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب ۱۵/۳/۷۳و۹/۱۱/۸۱ حسب مورد، بخش، شهرستان و استان با رعایت تقسیمات کشوری تعریف شده است؛بنابراین ممنوعیت تبصره های یاد شده در همان بخش یا شهرستان محل خدمت قضائی است و چنانچه در دادگاه تجدید نظراستان باشد، درکل شهرستان¬های تابعه استان است.