الف – صفت شخصی مالدار .
ب – التزام شخص ( مخصوصاً بانکها ) مبنی بر این که مبلغی وجه در اختیار شخصی که مورد اعتماد او است بگذارد .
ج – قرض بانکی .
د – در قوانین محاسبات عمومی مراد از اعتبارات وجوهی است که قبلاً برای خرج معین پیش بینی و به تصویب مقامات قانونی رسیده باشد . (ماده پنج ق . م . ع )