ماده ۱ ـ هرگونه بهره برداری و اقدامی که منجر به تخریب و آلودگی غیرقابل جبران تالاب ها گردد، ممنوع است. مرجع تشخیص تخریب و آلودگی غیرقابل جبران، سازمان حفاظت محیط زیست می باشد که در این قانون سازمان نامیده می شود.
تبصره ـ آیین نامه جلوگیری از تخریب و آلودگی غیرقابل جبران تالاب ها حداکثر ظرف مدت شش ماه از تاریخ ابلاغ این قانون توسط سازمان تهیه می شود و به تصویب هیأت وزیران می رسد تا مبنای عمل سازمان مذکور و تمامی مراجع ذی ربط قرار گیرد. این آیین نامه باید متضمن حفظ و احیاء تالاب های کشور باشد.
ماده ۲ ـ سازمان مکلف است نیاز آبی زیست محیطی تالاب ها را تعیین و وزارت نیرو مکلف است ضمن تدوین و اجرای برنامه مدون نسبت به تخصیص و تأمین آن اقدام نماید.
ماده ۳ ـ واردکردن گونه های گیاهی و جانوری غیربومی مضر به تالاب ها ممنوع می باشد. فهرست گونه های مذکور توسط سازمان تعیین و هر دوسال یک بار بازنگری و منتشر می شود.
ماده ۴ ـ اشخاص حقیقی و حقوقی متخلف از احکام این قانون و مقررات مصوب پس از اقامه دعوا توسط سازمان، علاوه بر توقف فعالیت و جبران خسارات وارده، حسب تشـخیص مرجع قضائی به پرداخت جریمه به میزان سه تا پنج برابر خسارات وارده و در صورت تکرار، علاوه بر جبران خسارات به پرداخت جریمه به میزان شش تا هشت برابر خسارات وارده محکوم می شوند.
تبصره ۱ ـ درآمدهای ناشی از اجرای وصول جریمه ها و خسارات موضوع این قانون طی ردیف درآمدی جداگانه که در قانون بودجه هر سال مشخص می شود، به حساب خزانه داری کل کشور واریز و معادل صددرصد (۱۰۰%) آن با پیش بینی در قوانین بودجه سنواتی به منظور جبران خسارت وارده و حفاظت، احیاء و مدیریت تالاب ها در اختیار صندوق ملی محیط زیست قرار می گیرد.
تبصره ۲ ـ سازمان در اجرای این قانون، از پرداخت هزینه دادرسی معاف می باشد.
ماده ۵ ـ دولت مکلف است اعتبارات مورد نیاز برای اجرای طرح های لازم جهت تحقق اهداف این قانون را در بودجه های سنواتی سالیانه دستگاه های ذی ربط پیش بینی نماید.