ماده واحده (اصلاحی ۰۸/۰۴/۱۳۹۰) – به موجب این قانون « کمیته ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی » به منظور مبادله اطلاعات، مطالعه، تحقیقات علمی و پیدا کردن راه کارهای منطقی جهت پیشگیری و کاهش اثرات بلایای طبیعی ناشی از طوفان، سیل، خشکسالی، سرمازدگی، آفات گیاهی، آلودگی هوا، زلزله و لغزش های لایه زمین، نوسانات آب دریاها و دریاچه ها و رودخانه ها و امثال آن، به ریاست وزیر کشور و عضویت وزراء و مسؤولین سازمانها ( در غیاب وزراء، معاونین ذیربط شرکت می نمایند ) و عضویت سازمان هواشناسی کشور، وزارت نیرو، وزارت کشاورزی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت جهاد سازندگی، وزارت راه و شهرسازی، سازمان برنامه و بودجه، سازمان حفاظت محیط زیست، مؤسسه ژئوفیزیک، جمعیت هلال احمر، سازمان جنگلها و مراتع، وزارت صنعت، معـدن و تجارت و هر وزارتخانه، مؤسسه، نهاد و نیروهای انتظامی و یا نظامی که ریاست این کمیته حسب ضرورت مصلحت بداند، تشکیل می گردد.
تبصره ۱ – کمیته ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی جهت انجام مطالعات و تحقیقات دامنه دار بر روی بلایای طبیعی کشور، تاریخچه آنها، پیش آگاهی و همچنین برای اعلام وضعیت اضطراری و نحوه مقابله یا جبران خسارتها، کمیته های فرعی مورد نیاز تشکیل خواهد داد.
تبصره ۲ – سازمان برنامه و بودجه موظف است اعتبار مورد نیاز طرحهای این کمیته که توسط دستگاههای مربوطه پیش بینی نشده باشد در قالب طرحهای مصوب دستگاه مربوط تصویب نماید.
تبصره ۳ – وزیر کشور، دستور تشکیل کمیته های استانی کاهش اثرات بلایای طبیعی را به ریاست استاندار، برای هر استان، با وضعیت فوق صادر خواهد کرد.
تبصره ۴ – وزارت کشور موظف است هر ۶ ماه یکبار نتایج مربوط به مطالعات و تحقیقات و راه حلهای پیشنهادی را به اطلاع دستگاههای اجرائی مربوطه به منظور تمهیدات لازم و کلیه کمیسیونهای مجلس شورای اسلامی برساند.
تبصره ۵ – آئیننامه اجرائی این قانون توسط وزارت کشور با نظرخواهی سایر اعضاء کمیته تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
تبصره ۶ – کمیته ملی مجاز است بخشی از اختیارات خود را به کمیته های فرعی یا استانی تفویض نماید.