(فقه) بیعی که ایجاب و قبول آن لفظی باشد (این اصطلاح در مقابل بیع معاطات استعمال شده است) درحقوق مدنی کنونی شرط تحقق بیع عقدی این نیست که ایجاب و قبول آن از لفظ باشد و اساسا بیع بدو قسم عقدی و غیرعقدی تقسیم نمیشود. در فقه، بیع معاطات را عقد نمیدانند بلکه آنرا یکنوع تراضی میدانند (رک. تراضی) بیع معاطات در فقه یک تراضی جائز است ومشمول اصاله اللزوم درعقود نمیشود (قول مشهور)