(مدنی- فقه) الف – تملیک عین است بعوض معلوم (ماده ۳۳۸ ق- م) شرط بیع این نیست که عوض مبیع پول باشد ولی شرط این است که یکی از عوضین بعنوان ثمن داده شود (مفهوم مخالف ماده ۴۶۴ ق- م) و این امر بیع را از صلح جدا می کند.
ب – عمل بایع را نیز بتنهائی بیع گویند. (بر خلاف معنی بالا که بیع به مجموع عمل بایع و مشتری گفته میشود) چنانکه درباب وصیت به ایجاب موصی وصیت گفته میشود. استعمال بیع در مواد ۹۲- ۲۰۲ قانون جزا مجاز است نه حقیقت.