(مدنی – کیفری)
الف – کسیکه ذمه او خالی از تعهد نسبت بتکلیف یا تعهدی بوده یا بشود (ماده ۴۸۳- ۵۰۱ آئین دادرسی کیفری)
ب – کسیکه دینی بعهده داشته و بجهتی از جهات از دین خود خلاص شده از تاریخ خلاصی از دین، او را بری الذمه
گویند. درمقابل مشغول الذمه استعمال شده است.