منسوب به بدره ظرفی است از پوست که درزمان قدیم درآن مسکوکات را نگهداری می کردند (بدره زر) و این لغت درزمان مادر لهجه محلی لنگرود بمعنی دلو و سطل بکار می رود. و امیرعضدالدوله ده هزار دینار در بدره به بغداد برای خلیفه عباسی فرستاد. و بدریه دینار بغلیه را گویند. (رک. درهم بغلی)