۱۴
نظریه شماره ۳۷۴۷/ ۷ مورخ ۱۷/ ۴/ ۱۳۸۰ اداره کل حقوقى و تدوین قوانین قوه قضائیه:
با عنایت به قسمت اول و دوم ماده ۹ قانون آیین دادرسى دادگاههاى عمومى و انقلاب در امور مدنى مصوب ۲۱/ ۱/ ۱۳۷۹ رسیدگى به دعاوى که قبل از تاریخ اجراء این قانون اقامه شده به ترتیب مقرر در این قانون از جمله قسمت اخیر ماده ۲۶ ادامه مىیابد آراء صادره از حیث قابلیت اعتراض و تجدید نظر و فرجام، تابع قوانین مجرى در زمان صدور آن مىباشد لکن مناط صلاحیت مرجع رسیدگى به اعتراض و تجدید نظر و فرجام، تاریخ تقدیم دادخواست است بنابراین در مورد استعلام اگر هنگام درخواست تجدید نظر دیوان عالى کشور صالح بوده است اکنون نیز رسیدگى در صلاحیت آن دیوان خواهد بود.
۱۵
نظریه شماره ۸۵۵۸/ ۷ مورخ ۱۷/ ۹/ ۱۳۸۰ اداره کل حقوقى و تدوین قوانین قوه قضائیه:
در صورت حدوث اختلاف بین دو دادگاه بدوى در سطح یک استان و رفع اختلاف بین آنان دادگاه مرجوع الیه پس از رفع اختلاف در صلاحیت باید وفق مقررات قانونى اقدام به رسیدگى نماید و امکان اختلاف پیرامون این قضیه فیمابین دادگاه بدوى یا دادگاه تجدید نظر استان منتفى است و دادگاه بدوى که دادگاه تالى است باید از تصمیم تجدید نظر استان که دادگاه عالى است متابعت نماید.
۱۶
نظریه شماره ۶۹۶۹/ ۷ مورخ ۲۱/ ۷/ ۱۳۸۰ اداره کل حقوقى و تدوین قوانین قوه قضائیه:
ماده ۲۸ قانون آیین دادرسى دادگاههاى عمومى و انقلاب در امور مدنى مصوب سال ۱۳۷۹ جایگزین ماده ۱۶ قانون اصلاح پارهاى از قوانین دادگسترى مصوب سال ۱۳۵۶ گردیده است لذا هرگاه در امور مدنى، دادگاه قرار عدم صلاحیت ذاتى صادر کند با توجه به ماده ۲۸ قانون آیین دادرسى دادگاههاى عمومى و انقلاب در امور مدنى، باید پرونده را به مرجعى که صالح تشخیص داده است بفرستد در این صورت اگر دادگاه یا مرجع مرجوع الیه خود را صالح بداند رسیدگى خواهد کرد و اگر خود را صالح نداند براى حل اختلاف باید به شرح مذکور در آن ماده عمل نماید.