تاریخ تصویب: ۱۳۸۰/۱۲/۱۴
موضوع: اجرای حکم مانع از اجرای دستور قضایی بر وصول وجه الکفاله نیست
به موجب ماده ۱۳۶ مکرر قانون آیین دادرسى کیفرى و ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسى دادگاه هاى عمومى و انقلاب در امور کیفرى در صورت احضار متهم و عدم حضور او بدون عذر موجه یا عدم معرفى وى از ناحیه کفیل یا وثیقه گذار نامبردگان مکلف به اجراى تعهد بوده و نسبت به وصول وجه التزام یا وجه الکفاله و یا ضبط وثیقه اقدام می شود و چنانچه هر یک از افراد مذکور نسبت به اجراى این امر معترض باشند می توانند به جهات مندرج در ماده ۱۱۶ قانون مزبور به دادگاه تجدیدنظر شکایت نمایند. بنابراین اجراى حکم نمی تواند دستور قانونى رئیس حوزه قضائى را در مورد وصول وجه الکفاله ابطال نموده و یا رافع مسئولیت کفیل باشد.
بنا به مراتب آراء شعب ۲و۱۲ دادگاه تجدیدنظر به شماره هاى ۱۳۱۹- ۱۳۷۸/۱۰/۷ و ۳۸۴ – ۱۳۷۹/۴/۲۳ که منطبق با این نظر است به اکثریت آراء اعضاء هیأت عمومى دیوان عالى کشور قانونى تشخیص و به استناد ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسى دادگاه هاى عمومى و انقلاب در امور کیفرى در موارد مشابه براى شعب دیوان عالى کشور و دادگاه ها لازم الاتباع است.
هیات عمومی دیوان عالی کشور