تاریخ تصویب: ۱۳۷۲/۰۷/۰۶
موضوع: صلاحیت مرجع صدور حکم تجدید نظر در رسیدگی به درخواست تخفیف مجازات
حکم قطعی مذکور در ماده ۲۵ قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری مصوب ۲۵ خرداد ۱۳۵۶ که در جرایم تعزیری غیر قابل گذشت صادر می شود، اعم از حکمی است که دادگاه نخستین به صورت غیر قابل تجدید نظر صادر کند ویا قابل تجدید نظر بوده و پس از رسیدگی در مرحله تجدید نظر اعتبار قطعیت پیدا نماید، بنابراین رأی شعبه چهارم دیوان عالی کشور که دادگاه تجدید نظر را مرجع صدور حکم قططعی و واجد صلاحیت برای رسیدگی به درخوایت تخفیف مجازات مرتکب شده شناخته صحیح و با موازین قانونی مطابقت دارد.
این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوب هفتم تیر ماه ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور