تاریخ تصویب: ۱۳۷۰/۰۳/۲۸
موضوع: عدم امکان تجدید نظرخواهی برای مدعی خصوصی در مواردی که دادگاه رای بر محکومیت متهم صادر می نماید
ماده ۳۴ قانون تشکیل دادگاه های کیفری یک ودو شعب دیوان عالی کشور مصوب تیر ماه ۱۳۶۸، به شاکی یا مدعی خصوصی حق داده است که نسبت به حکم برائت متهم در صورت وجود جهات تجدید نظر مذکور در قانون تعیین موارد تجدید نظر احکام دادگاه ها و نحوه رسیدگی آنها مصوب ۱۴ مهرماه ۱۳۶۷ تجدید نظر بخواهد و مقررات این ماده شامل موردی نمی شود که دادگاه های کیفری پس از تشخیص نوع جرم، حکم بر محکومیت متهم صادر نمایند، بنابراین رأی شعبه ۱۲ دیوان عالی کشور که در خواست تجدید نظر اولیا دم از حکم محکومیت متهم به پرداخت دیه را نپذیرفته صحیح و منطبق با موازین قانونی است.
این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوب ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عالی کشور